Atmosferin üst katmanlarındaki karbondioksit yayılımları sonucu Dünya’nın etrafında dolaşan uyduların çarpışma riskleri artıyor.

2009 yılının Şubat ayında Dünya’nın etrafında yaklaşık 27,000 km hızında dönen iki uydu, Sibirya’nın 776 km üstünde çarpışmıştı.

Webtekno’da yer alan habere göre, çarpışan uydulardan biri Amerika’nın iletişim uydusu Iridium-33, diğeri ise Rusya’nın Cosmos 2251 isimli askeri uydusuydu.

Son derece yüksek hızda gerçekleşen çarpışmada iki uydu enkaz bulutu haline geldi ve uydular toplamda yaklaşık 2.300 parçaya ayrıldı.

Bu olay iklimbilimcilerin ilgisini çekti çünkü atmosferin üst tabakasında oluşan değişiklikler uzayda yaşanabilecek çarpışmaların riskini artırıyor.

Şu anda takip edilebilen 21.000 parça uzay enkazına sahip olan atmosferin üst tabakasında eski roket parçalarından bozuk para büyüklüğünde metal parçalara kadar bir çok nesne bulunuyor.

Karbondioksit yayılmaları uyduların sıklıkla dolaştığı katman olan yukarı atmosferi soğutuyor. İyi haber, bu işlem oradaki havanın yoğunluğunu azaltıyor, bu da mevcut uyduların ömrünü uzatıyor. Kötü haber ise bu durum katmandaki çöplerin birikimini artırıyor.

Amerika iletişim, Dünya gözlemleri, askeri ihtiyaçlar, navigasyon hizmetleri, hava durumunun takibi ve başka amaçlar için uyduların desteğine bağımlı bir ülke.

Bu nedenle “Cubesat” isimli, 1 kg’dan daha az ağırlıkta olan uyduların kullanımı git gide artırılıyor.

Şu anda Dünya’nın etrafında dönen, toplamda 8.100 metrik ton ağırlığında 29.000 adet enkazın olduğu tahmin ediliyor ve bunun gerek karbondioksit yayılımı konusunda, gerekse ilerideki uydu kazaları için bir risk oluşturabileceği düşünülüyor.

Bu enkazlar sonucunda yalnızca uydular değil, aynı zamanda da önemli bilimsel ve askeri bilgiler kaybedilebilir.